BEWEEG MEER
‌LEEF MEER

Een avontuur vol vriendschap en muziek Het allerlaatste artikel uit onze reeks "20 jaar Sporta Mon Ventoux" is een knaller van formaat. Net zoals we elk jaar onze Sporta Mon Ventoux campagne afsluiten, sluiten we ook nu af met... Discobaar A Moeder! 10 jaar lang waren ze onze vaste waarde om het slotfeest in Frankrijk met een knalfeest af te sluiten. Hoe Gunter en Wouter (a.k.a. De Ras en De Schele) die 10 jaar beleefden? Je leest het hier. Het beginHet avontuur begon met een onverwacht huisbezoek van Dirk Geeraerd, een Sporta-collega die mee aan de wieg stond van de Sporta Mon Ventoux-campagne. “Hij heeft ons overtuigt met een goede fles wijn. We waren ge(v)enthousiasmeerd en geVINthousiasmeerd,” lachen ze. “We dachten: ‘Oh, meer van die wijn in Frankrijk? Wij komen mee!’” Hun eerste reis naar de Ventoux was een hele onderneming, maar inmiddels kennen ze de weg bijna blindelings. “Het voelt als een tweede thuis,” vertellen ze. “We weten waar we moeten zijn voor onze favoriete dingen.” Een routine met karakter Ondanks de vele veranderingen binnen de beweegcampagne , blijft hun routine tijdens het evenement gelijk. “We staan vroeg op, ook al gaan we laat slapen,” vertellen ze. “We hebben onze vaste plekjes: een platenwinkel in Vaison-la-Romaine, de crêperie waar we altijd dezelfde pannenkoek bestellen, en uiteraard onze jaarlijkse pizza bij Andrea van Pizza Paradiso.” Ze merken dat het event op vlak van muziek ook geëvolueerd is; de live groepen zijn nu voornamelijk lokale Franse artiesten.Anekdotes van een bijzondere reisHet gesprek gaat al snel over de vele anekdotes die ze hebben verzameld. “In het begin kwam RTV hier filmen en De Ras heeft zich voor de camera van een berg gegooid met een fietsje, zonder helm!” lachen ze. “En dat was niet eens de Mont Ventoux, maar Madeleine!” Vriendschappen met lokale bewoners maken het evenement nog specialer. “Iedereen herkent elkaar weer. We geven elkaar bijnamen, zoals ‘De Hand’ van Malaucène, een echt lieve kerel met een gigantische rechterhand.” De magie van samen zijnWat het meest gewaardeerd wordt, is de organisatie en de band met de locals. “Het voelt elk jaar alsof we op kamp gaan. We zijn allemaal een jaartje ouder, maar het blijft een feest!” De laatste dag, met het slotfeest, is altijd een hoogtepunt. “Je voelt de blijdschap van de mensen. En na het feest, op zondag, genieten we van de rommelmarkt in Carpentras, waar we vaak een plaat vinden die we al lang zochten.” Een klein gemisNatuurlijk zijn er ook minder leuke momenten, zoals de frustratie rond de péage. “Die badge werkt nooit. Als de péage eraan komt, schieten we in een soort stress. Het avontuur begint daar.” En het geklapper van hoteldeuren met van die automatische pompen om 6u ‘s morgens. “Maar dat is muggenziften,” lachen ze. “Het allerleukste is de sfeer en het samen zijn.”Muziek die verbindtAls het gaat om hun setlist voor het slotfeest, hebben ze speciale aandacht voor Dirk, de man waar het Ventoux-avontuur voor Discobaar A Moeder mee begon. “We draaiden ‘Aline’ van Christophe, zonder dat hij het wist. En we sloten altijd af met ‘C’est un bon moment, c’est une belle histoire’ van Michel Fugain, ook al gaat dat nummer over een tankstation!” Wat nu?Met de laatste editie achter de rug, zijn ze aan het nadenken over wat de toekomst brengt. “We gaan het zeker missen, maar we komen terug om onze lokale vrienden te zien,” zeggen ze. En wat betreft het beklimmen van de Ventoux? “We hebben het nog nooit gedaan, maar misschien moeten we ons goed voorbereiden en het toch eens doen!”Na tien jaar is Sporta Mon Ventoux meer dan een evenement; het is een jaarlijkse traditie vol muziek, vriendschap en mooie herinneringen. En hoewel ze de Ventoux nog niet hebben beklommen, weten ze zeker dat ze deze speciale plek in hun hart zullen houden. Sporta gaat in juni 2025 naar het Groothertogdom Luxemburg voor Xpedition Bike & Hike. Plaatjes zullen Gunter en Wouter er niet draaien, maar misschien zien we hen wel op de fiets? Trainen maar, jongens!